Οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα είναι ένα σύνηθες κλινικό πρόβλημα. Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνότητα εμφάνισης ψηλαφητών όζων του θυρεοειδούς είναι περίπου 5% στις γυναίκες και 1% σε άνδρες που ζουν σε περιοχές με επάρκεια σε ιώδιο.

Η κλινική σημασία των θυρεοειδικών όζων συνίσταται στην ανάγκη να αποκλειστεί ο καρκίνος του θυρεοειδούς, ο οποίος εμφανίζεται σε 7 έως 15% ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία τραχήλου, το οικογενειακό ιστορικό και άλλους παράγοντες.

Σε γενικές γραμμές, μόνο οι όζοι μεγαλύτεροι από 1 εκατοστό πρέπει να αξιολογούνται, δεδομένου ότι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι κλινικά σημαντικοί καρκίνοι. Περιστασιακά, μπορεί να υπάρχουν όζοι μικρότεροι από 1 εκατοστό που να χρήζουν επίσης αξιολόγησης λόγω ύποπτων ευρημάτων στο υπερηχογράφημα, συνοδού λεμφαδενοπάθειας ή άλλων κλινικών παραγόντων υψηλού κινδύνου, όπως ιστορικό ακτινοβόλησης κεφαλής ή τραχήλου σε παιδική ηλικία ή ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς σε έναν ή περισσότερους συγγενείς πρώτου βαθμού.