Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (PHPT) είναι πιο συχνός από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα και συχνά παραβλέπεται επειδή οι γιατροί δεν ελέγχουν τα επίπεδα της παραθορμόνης (PTH) σε περισσότερους από τους μισούς ασθενείς με υπερασβεστιαιμία, δείχνει μια νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στην Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Χειρουργών Ενδοκρινών Αδένων, στο Σικάγο των Η.Π.Α.

“Αν και οι περισσότεροι γιατροί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν συχνά περιπτώσεις πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, έχουν υποψιαστεί ότι η ασθένεια είναι πιο συχνή από ό,τι έχει τεκμηριωθεί, αυτή η μελέτη επιβεβαιώνει αυτήν την υποψία”, δήλωσε η επικεφαλής των ερευνητών Dr Danielle Press. “Η μελέτη επίσης φωτίζει στοιχεία από τις κλινικές συμπεριφορές όσον αφορά στην αντιμετώπιση του PHPT, αποδεικνύοντας την ανάγκη για αλλαγή», πρόσθεσε σημειώνοντας τις πιθανές συνέπειες του μη θεραπευόμενου PHPT που περιλαμβάνουν αυξημένη απώλεια οστικής μάζας, πέτρες στα νεφρά καθώς και δυσκολία συγκέντρωσης, κόπωση και μειωμένη μνήμη.

Οι συνέπειες του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι, μεταξύ άλλων, η αυξημένη απώλεια οστικής μάζας και η νεφρολιθίαση.

Ο συντονιστής της συνεδρίας, Gerard M. Doherty, MD, επικεφαλής χειρουργός στο Boston Medical Center, στη Μασαχουσέτη, είπε ότι αυτή η μελέτη είναι σημαντική διότι τονίζει ότι “πραγματικά υποδιαγιγνώσκουμε τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό. Τα αυξημένα επίπεδα ασβεστίου θα πρέπει να επιβεβαιωθούν με μια δεύτερη μέτρηση για να βεβαιωθούμε ότι η πρώτη δεν είναι πλαστή, και αν η δεύτερη ανάγνωση είναι επίσης υψηλή, πρέπει να γίνεται μια μέτρηση παραθορμόνης (PTH)”.

Οι γιατροί δεν ελέγχουν την παραθορμόνη (PTH) σε άτομα με υψηλά επίπεδα ασβεστίου.

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (PHPT) είναι η πιο συχνή αιτία υπερασβεστιαιμίας στους ασθενείς των εξωτερικών ιατρείων. Έχει αναφερθεί επιπολασμός μόλις 0,1% στον πληθυσμό, αλλά οι ερευνητές υπέθεσαν ότι το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι υψηλότερο, με βάση τις παρατηρήσεις τους ότι οι ασθενείς τους που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση παραθυρεοειδών είχε για πολλά χρόνια  αυξημένα επίπεδα ασβεστίου και / ή παραθορμόνης .

Από τα 2,7 εκατομμύρια ασθενών που ήταν εγγεγραμμένοι στο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης της Cleveland Clinic, εντοπίστηκαν συνολικά 54.198 που είχαν ασβέστιο ορού πάνω από 10,5 mg/dL. Από τους 7.269 που παρακολουθήθηκαν κατά την 2ετή περίοδο της μελέτης (2008-2009), μόνο 95 (1,3%) ασθενείς έλαβαν τη διάγνωση πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού (PHPT), όπως καταγράφηκε στα ηλεκτρονικά αρχεία (Electronic Medical Records, EMR).

Άλλοι 2.337 ασθενείς (32%) παρουσίασαν μετρήσεις παραθορμόνης (PTH), αλλά όχι διάγνωση PHPT. Οι υπόλοιποι 4.837 (67%) δεν είχαν καθόλου μετρήσεις PTH.

Το 67% των ασθενών με αυξημένο ασβέστιο στο αίμα δεν είχαν καθόλου μετρήσεις παραθορμόνης.

Από το 32% για τους οποίους είχαν ληφθεί μετρήσεις παραθορμόνης, αλλά οι οποίοι δεν είχαν διάγνωση πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού (PHPT), οι 1.662 (71%) είχαν επίπεδα ΡΤΗ 30 pg/ml ή υψηλότερα, που τους καθιστά πιθανό να έχουν PHPT.

Από τους 4.837 που δεν είχαν μετρήσεις ΡΤΗ, 200 επιλέχθηκαν τυχαία και αναλύθηκαν για τάσεις στις τιμές του ασβεστίου, την παρουσία των τυπικών συννοσηροτήτων του PHPT και εναλλακτικές διαγνώσεις που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την υπερασβεστιαιμία. Με βάση την εκτίμηση αυτή, περίπου 28% κρίθηκαν πιθανό να είχαν PHPT.

Από το συνολικό πληθυσμό της μελέτης των 7.269 ασθενών, συνολικά το 43% κρίθηκαν πιθανό να έχουν PHPT, συμπεριλαμβανομένων 23% για τους οποίους είχαν ληφθεί επίπεδα παραθορμόνης, 18,7% οι οποίοι δεν είχαν μετρήσει PTH και του 1,3% με διάγνωση PHPT. Σημειώνεται ότι μόνο το 1% των ασθενών παραπέμφθηκαν για χειρουργική επέμβαση.

Τα δεδομένα αυτά μεταφράζονται σε επιπολασμό 0,86% για PHPT στον πληθυσμό της Cleveland Clinic, πολύ υψηλότερο από ό,τι αναφέρεται (0,1%).

Πρέπει να αλλάξουν οι κλινικές συμπεριφορές απέναντι στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό; 

Η πιθανότητα PHPT ήταν υψηλότερη, 36%, μεταξύ εκείνων με μετρίως αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα (11,1 έως 11,5 mg/dL). Πάνω από 12,0 mg/dL, η πιθανότητα PHPT μειώθηκε σε 11%, ενώ άλλες αιτίες έγιναν πιο πιθανές.

Οι γιατροί ήταν πιο επιρρεπείς να μετρούν την παραθορμόνη (ΡΤΗ) όσο αυξάνονταν τα επίπεδα ασβεστίου, αλλά ακόμη και στην υψηλότερη ομάδα ασβεστίου (μεγαλύτερο από 12 mg/dL), η ΡΤΗ είχε ελεγχθεί μόνο σε λίγο περισσότερους από το 50% των ασθενών.

Οι γυναίκες ασθενείς είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να έχουν μετρήσει την PTH, όπως και οι ασθενείς εκείνοι με πέτρες στα νεφρά και τα άτομα με οστεοπόρωση, αλλά και πάλι μόνο το ήμισυ των ατόμων με αυτές τις 2 συνθήκες είχαν μέτρηση παραθορμόνης. “Θα περιμέναμε αυτό το ποσοστό να ήταν γύρω στο 100%”, σημείωσαν οι ερευνητές.

“Αυτό που βλέπετε εδώ είναι μια αντανάκλαση της κλινικής συμπεριφοράς”, σημείωσαν οι ερευνητές. “Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τα εκπαιδευτικά προγράμματα προσέγγισης σχετικά με τη διάγνωση και τη διαχείριση αυτής της κρίσιμης ασθένειας είναι δικαιολογημένα”.

Πηγή: Medscape

Το σημείο Trousseau (ή λανθάνουσα τετανία) είναι ένας πολύ αξιόπιστος και ευαίσθητος κλινικός δείκτης υπασβεστιαιμίας.

Η δοκιμασία είναι απλή στην εκτέλεση. Η περιχειρίδα ενός σφυγμομανόμετρου τοποθετείται στο βραχίονα και φουσκώνεται λίγο πάνω από τη συστολική πίεση. Η δοκιμασία διαρκεί μέχρι 3 λεπτά, αλλά μπορεί να προκαλέσει δυσφορία στον εξεταζόμενο.

Στο video, παρουσιάζεται η περίπτωση ασθενούς μετά από χειρουργική αφαίρεση αδενώματος παραθυρεοειδούς αδένα. Η εμφάνιση κάμψης των μετακαρπο-φαλαγγικών αρθρώσεων, έκτασης των εγγύς και άπω φαλαγγικών, αντίθεσης του αντίχειρα και προσαγωγής των δακτύλων (“χείρα μαιευτήρος”) καθιστούν θετική τη δοκιμασία.

httpv://youtu.be/gXOqqgv5C3Q

Η παρακάτω παρουσίαση με τίτλο: “Νορμοασβεστιαιμικός υπερπαραθυρεοειδισμός” προβλήθηκε στα Μαθήματα του Εργαστηρίου Έρευνας Μυοσκελετικών Παθήσεων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 17 Ιανουαρίου 2013.

[gview file=”http://endotera.gr/wp-content/uploads/2013/04/Νορμοασβεστιαιμικός-υπερπαραθυρεοειδισμός-Ν.-Μπουντουβής-20130117.pdf”]