Γράφει η Μαρία Κανάκη, Βιοχημικός – Βιοτεχνολόγος, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Όλοι περιμένουμε τις γιορτές των Χριστουγέννων με ανυπομονησία! Τα πάντα γύρω από το θέμα είναι φωτεινά κι ευωδιαστά. Παράλληλα όμως πολλοί θέτουν το εξής ερώτημα: Να χαλάσω τη δίαιτα και να πάρω πίσω όλα τα κιλά που (με τόσο κόπο!) έχασα ή να μην ευχαριστηθώ τις γιορτές;

Και βέβαια το παραπάνω δεν είναι παρά μόνο ένα ψευτοδίλημμα. Διατήρησε την ψυχραιμία σου και θυμήσου ότι…

Η αξία του πρωινού παραμένει ανεκτίμητη και στις γιορτές!

Αντί να θυσιάσετε το πρωινό στο βωμό των γιορτινών εδεσμάτων, απλώς προσπαθήστε να μειώσετε τα λίπη του πρωινού όπως για παράδειγμα αποφεύγοντας τα croissants, τις σφολιάτες ή τα κέικ! Μπορείτε να αντικαταστήσετε αυτές τις επιλογές για παράδειγμα με:

γάλα χαμηλών λιπαρών ή γιαούρτι χαμηλών λιπαρών ή φυσικό χυμό
και
δημητριακά πρωινού ή φρυγανιές ή κουλούρι Θεσσαλονίκης.

Μην ξεχάσετε να φάτε το δεκατιανό και απογευματινό σας φρούτο! Θα εμποδίσουν την ενοχλητική πείνα μεταξύ των γευμάτων και θα σας οδηγήσουν σε πιο ‘νηφάλιες’ επιλογές κατά το σερβίρισμα στο γιορτινό τραπέζι.

Κατά τη διάρκεια του γιορτινού γεύματος νιώστε ελεύθεροι να κάνετε τις δικές σας επιλογές. Θυμηθείτε μόνο ότι τόσο η καταπίεση της όρεξης όσο και οι υπερβολές μας στερούν την απόλαυση τόσο του φαγητού όσο και της παρέας. Καλό θα ήταν σερβιριστούμε με μέτρο και αποφύγουμε τα πολύ λιπαρά μέρη του κρέατος (πέτσα γαλοπούλας ή κατσικιού, ορατό λίπος χοιρινού κλπ) ή τις λιπαρές σάλτσες, τα παχιά τυριά και αλλαντικά.

Γλυκό…; Γενικότερα τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά είναι κάπως ‘βαριά’ σε θερμίδες. Παρόλα αυτά δεν είναι ανάγκη να τα στερηθούμε! Για παράδειγμα μπορείτε να φάτε κάτι λιγότερο στο κυρίως γεύμα ή αντί για croissant σοκολάτας στο πρωινό μπορείτε να επιλέξετε κάτι λιγότερο ‘θερμιδοφόρο’ όπως ψωμί ολικής άλεσης με λίγο μέλι. Με αυτό τον τρόπο το γλυκάκι δεν είναι τόσο μεγάλη επιβάρυνση. Ας τονίσουμε όμως και το εξής:

Κανένα κύριο γεύμα δεν πρέπει να αντικαθίσταται από ένα επιπλέον γλυκό καθώς τα γλυκά δεν μας δίνουν παρά ελάχιστα από τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά που μας δίνει το κανονικό γεύμα.

Όσον αφορά το αλκοόλ… δέλεαρ για κάθε bon viveur! Αφού λοιπόν θέλουμε να το απολαύσουμε ας το κάνουμε έξυπνα και με μέτρο! Καλό θα ήταν να αποφύγετε τα ποτά με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ (≥30%vol) ή τουλάχιστον να αποφύγετε τις προσμίξεις με χυμούς, ζάχαρη ή αναψυκτικά… Oι θερμίδες ανεβαίνουν κατακόρυφα ενώ το αλκοόλ απορροφάται γρηγορότερα από τον οργανισμό μας, με αποτέλεσμα να μεθάμε αμέσως! Ιδανικές επιλογές φαίνονται να είναι το κρασί (11-20%vol) και η μπύρα (4-8%vol).

Ενυδάτωση… Η καλή ενυδάτωση του οργανισμού μας είναι βασικός κανόνας αλλά ειδικά στα ‘μεγάλα τραπέζια’ μας βοηθά στην καλύτερη ρύθμιση των ηλεκτρολυτών μας αλλά και στην επιβράδυνση της επίδρασης του αλκοόλ στον οργανισμό μας.

Μην παραλείψετε γεύματα! Επειδή πρόκειται να φάμε καλά στο γιορτινό τραπέζι δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεινάσουμε όλη την υπόλοιπη ημέρα! Εφόσον το ένα από τα βασικά γεύματα θα είναι πλούσιο και ‘φορτωμένο’ καλό θα ήταν σε άλλο γεύμα να κάνετε πιο ελαφριές επιλογές, όπως για παράδειγμα:

Γάλα ή γιαούρτι χαμηλών λιπαρών με φρυγανιές/ψωμί/δημητριακά ολικής αλέσεως
ή κάποια σαλάτα ωμών ή βραστών λαχανικών με λίγο τυράκι και ψωμί ολικής
ή μια ελαφριά σουπίτσα με λίγο τυράκι και ψωμί ολικής αλέσεως.

Η σωματική δραστηριότητα αποδεδειγμένα βοηθά στη βελτίωση της υγείας μας. Αν ο ρυθμός του εορταστικού κλίματος μας επιβάλλει την ελάττωσή της μπορούμε να εντάξουμε ή και να αυξήσουμε το περπάτημα στην καθημερινότητά μας. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο βελτιώσουμε την υγεία μας αλλά θα αντισταθμίσουμε κάπως και τις ατασθαλίες μας!

Καλά Χριστούγεννα κι Ευτυχισμένο 2015!

Πηγή: nutriscience.gr

Μια ανασκόπηση Ελληνίδων ερευνητριών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, που δημοσιεύτηκε στο Thyroid, έρχεται να φωτίσει την πιθανή σχέση της παχυσαρκίας με την εμφάνιση καρκίνου του θυρεοειδούς.

Συσχέτιση της παχυσαρκίας με τον καρκίνο θυρεοειδούς

Πολλές μελέτες υποστηρίζουν ότι η αύξηση του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του θυρεοειδούς τόσο σε γυναίκες όσο και σε άνδρες, αν και η επίδραση του φύλου στην παραπάνω συσχέτιση δεν ήταν συνεπής μεταξύ των μελετών.

Επίσης, η διάρκεια, αλλά και η ηλικία εμφάνισης της παχυσαρκίας, θα μπορούσαν να παίζουν σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου θυρεοειδούς. Έτσι, όσο πιο νωρίς κατά την ενήλικη ζωή, εμφανίζεται η παχυσαρκία, και όσο περισσότερο αυτή διαρκεί, φαίνεται να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου.

Εκτός από την παχυσαρκία αυτή καθ’ αυτή, στην εμφάνιση καρκίνου του θυρεοειδούς θα μπορούσε να συμβάλλει και η διατροφή. Αναφέρεται ότι η κατανάλωση πρωτεϊνών και υδατανθράκων ήταν σημαντικά μεγαλύτερη σε ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς, ενώ η κατανάλωση λιπών, φυτικών ινών και η σωματική άσκηση δε φάνηκε να είχαν μια συνεπή συσχέτιση με τον καρκίνο.

Παχυσαρκία και συμπεριφορά του καρκίνου θυρεοειδούς

Σε μια αναδρομική μελέτη 2.057 ασθενών με θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδούς (PTC), διαπιστώθηκε ότι ο μεγαλύτερος ΔΜΣ σχετιζόταν με πιο επιθετικό φαινότυπο, δηλαδή με αυξημένο μέγεθος του όγκου, εξωθυρεοειδική επέκταση και προχωρημένο στάδιο νόσου, χωρίς, ωστόσο, να βρεθεί σχέση μεταξύ της παχυσαρκίας και των ποσοστών υποτροπής. Ομοίως, ο αυξημένος ΔΜΣ συνδέθηκε με πιο προχωρημένο στάδιο και επιθετικότερο ιστοπαθολογικό υπότυπο του PTC σε μελέτη 443 ασθενών με PTC. Αντίθετα, σε άλλη μελέτη δεν βρέθηκε καμία συσχέτιση του ΔΜΣ με το στάδιο, την αγγειακή διήθηση ή την υποτροπή του διαφοροποιημένου καρκίνου θυρεοειδούς.

Πιθανοί παθογενετικοί μηχανισμοί

Διάφορες υποθέσεις προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη σχέση της παχυσαρκίας με τον καρκίνο του θυρεοειδούς, συμπεριλαμβανομένης της υπερινσουλιναιμίας, της παρουσίας χρόνιας, χαμηλού βαθμού φλεγμονής και του οξειδωτικού στρες, που αποτελούν κοινούς παρονομαστές της παχυσαρκίας.

Επιπροσθέτως, υπάρχουν επιδημιολογικά δεδομένα που δείχνουν μια ανεξάρτητη σχέση των επιπέδων της TSH με την παχυσαρκία, ακόμη και εν απουσία υποθυρεοειδισμού, ενώ την ίδια στιγμή οι ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς έχουν, ως ομάδα, υψηλότερα επίπεδα TSH. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν μια θετική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων της TSH και του σταδίου της νόσου. Δε μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα υψηλότερα επίπεδα της TSH, που παρατηρούνται στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα, να έχουν άμεση επίδραση στη θυρεοειδική ογκογένεση.

Επιπλέον, υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι οι αδιποκίνες, όπως η λεπτίνη και η αδιπονεκτίνη, μπορεί να εμπλέκονται άμεσα. Τα επίπεδα λεπτίνης ήταν υψηλότερα σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς σε σύγκριση με υγιή άτομα. Η λεπτίνη και ο υποδοχέας της βρέθηκαν να υπερεκφράζονται σε κύτταρα PTC και συνδέονταν με έναν επιθετικό φαινότυπο, δηλαδή μεγαλύτερο μέγεθος όγκου και λεμφαδενικές μεταστάσεις. Η λεπτίνη επίσης φάνηκε να ενισχύει τη μετανάστευση των καρκινικών κυττάρων σε PTC.

H ισχυρότερη συσχέτιση της παχυσαρκίας με καρκίνο θυρεοειδούς στις γυναίκες θα μπορούσε να υποδηλώνει μια άμεση επίδραση των στεροειδών του φύλου στην θυρεοειδική καρκινογένεση. Υπάρχουν πειραματικά δεδομένα που υποστηρίζουν τη μιτογόνο επίδραση των οιστρογόνων σε όγκους του θυρεοειδούς, με μια μέτρια αύξηση του κινδύνου σε γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά από του στόματος, ο οποίος κίνδυνος μειώνεται σταδιακά μετά τη διακοπή της θεραπείας. Ωστόσο, τα κλινικά ευρήματα αφορούν στην επίδραση των εξωγενών ορμονών, ενώ ο ρόλος – αν υπάρχει – των ενδογενών στεροειδών του φύλου δεν είναι σαφώς καθορισμένος.

Αν υφίσταται σχέση αιτίου-αιτιατού μεταξύ της παχυσαρκίας και του καρκίνου του θυρεοειδούς, το πιθανότερο είναι να πρόκειται για πολυπαραγοντική σύνδεση μεταξύ των διαφόρων οδών.

Συμπεράσματα

Ο επιπολασμός του καρκίνου του θυρεοειδούς αυξάνεται και στοιχεία αρχίζουν να συσσωρεύονται ότι η παχυσαρκία είναι ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου. Αν και υπάρχει κάποια ασυμφωνία στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, η συσχέτιση αυτή μπορεί να είναι ισχυρότερη στο γυναικείο πληθυσμό. Είναι επίσης πιθανό ότι οι αλλαγές του σωματικού βάρους κατά την πρώιμη ενήλικη ζωή θα μπορούσαν να διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στην ογκογένεση του θυρεοειδούς.

Απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να διευκρινιστεί ο ρόλος της παχυσαρκίας στην εξέλιξη και την έκβαση του καρκίνου του θυρεοειδούς και αυξημένη ευαισθητοποίηση του κοινού. Αν η σύνδεση μεταξύ της παχυσαρκίας και του καρκίνου του θυρεοειδούς αποδειχθεί ότι είναι ισχυρή, τα προγράμματα πρόληψης της παχυσαρκίας ενδεχομένως να συνοδευτούν από μια μακροπρόθεσμη μείωση στα ποσοστά καρκίνου.

Γράφει η Κατερίνα Λυμπεροπούλου, Διαιτολόγος- Διατροφολόγος, M.Sc.

Το γρήγορο και εύκολο αδυνάτισμα αποτελεί για πολλούς μεγάλο δέλεαρ και κυρίως γι’ αυτούς που δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν ουσιαστικές και μακροπρόθεσμες αλλαγές στον τρόπο ζωής τους.

Σε αυτούς συνήθως απευθύνονται διάφορες «ανορθόδοξες» δίαιτες αδυνατίσματος που συνήθως έχουν ως αποτέλεσμα γρήγορη επαναφορά του βάρους, αίσθημα αποτυχίας, αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και φυσικά σπατάλη χρημάτων. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από τις κατηγορίες αυτών των διαιτών και πού βασίζεται η κάθε μία:

Δίαιτες με μαγικά τρόφιμα, π.χ. «του γκρέιπφρουτ», «της λαχανόσουπας». Αυτές οι μέθοδοι αποδίδουν ιδιότητες καύσης του σωματικού λίπους σε συγκεκριμένα τρόφιμα και προτείνουν συχνή κατανάλωσή τους έως και μονοφαγία με αυτά. Στην πραγματικότητα κανένα τρόφιμο δεν έχει λιπολυτικές ιδιότητες. Δίαιτες αυτού του τύπου στερούν την ποικιλία και την επάρκεια στη διατροφή καθώς τρώγοντας μόνο από αυτά το άτομο στερείται πολλών θρεπτικών συστατικών από άλλα τρόφιμα. Το αδυνάτισμα έρχεται ως συνέπεια της μειωμένης θερμιδικής πρόσληψης λόγω αποκλεισμού ομάδων τροφίμων και λόγω της απέχθειας που αναπτύσσεται στα εν λόγω «μαγικά» τρόφιμα με αποτέλεσμα το άτομο να τρώει όλο και λιγότερο.

Δίαιτες χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες και υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη: από τις πρώτες και πιο γνωστές είναι η «δίαιτα Atkins». Παρέχουν αρχικά μέχρι 20 γραμμάρια υδατανθράκων και στη συνέχεια μέχρι 50 ενώ, ενδεικτικά, με βάση τα πρότυπα τη μεσογειακής διατροφής, μια δίαιτα 2000 θερμίδων περιλαμβάνει τουλάχιστον 250 γρ. Αποκλείουν πολλά τρόφιμα κυρίως αμυλούχα, φρούτα και λαχανικά. Τα μεγάλα ποσά πρωτεΐνης που παρέχουν αυξάνουν το αίσθημα του κορεσμού και προκαλούν απώλεια υγρών από το σώμα στην οποία οφείλεται και η μεγάλη απώλεια βάρους. Επιπλέον, η έλλειψη υδατανθράκων προκαλεί κέτωση, μια μεταβολική διαδικασία που καταστέλλει την όρεξη. Αυτού του τύπου οι δίαιτες έχουν παροδικό αποτέλεσμα ενώ παράλληλα αυξάνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο λόγω της αυξημένης περιεκτικότητάς τους σε ζωικό λίπος.

Δίαιτες με πολλές φυτικές ίνες και πολύ λίγες θερμίδες: πρόκειται για τον αντίποδα της προηγούμενης κατηγορίας. Παρέχουν δηλαδή μικρά ποσά πρωτεΐνης αφού στηρίζονται στη μεγάλη κατανάλωση φυτικών τροφίμων. Οι φυτικές ίνες συγκρατούν πολύ νερό κατά την πέψη δημιουργώντας κορεσμό. Επίσης, τρόφιμα με πολλές φυτικές ίνες (ολικής άλεσης, όσπρια, φρούτα, λαχανικά) έχουν λίγες θερμίδες αναλογικά με τον όγκο τους. Έτσι, θεωρητικά τρώει κανείς μεγάλη ποσότητα φαγητού με λίγες θερμίδες και χορταίνει. Παρόλα αυτά, πρόσληψη φυτικών ινών πέρα του φυσιολογικού (25-38 γρ/ ημέρα για τους ενήλικες) μπορεί να προκαλέσει απόφραξη του εντέρου ή και αφυδάτωση αν δεν καταναλώνεται επιπλέον νερό. Πρέπει λοιπόν να υπάρχουν σε μια δίαιτα απώλειας βάρους αλλά χωρίς υπερβολές.

Δίαιτες με βάση την ομάδα αίματος: βασίζονται στην ύπαρξη ενώσεων πρωτεϊνικής φύσης στα τρόφιμα οι οποίες ονομάζονται λεκτίνες και οι οποίες υποτίθεται πως όταν έρθουν σε επαφή με το αίμα μιας συγκεκριμένης ομάδας αίματος προκαλούν την αντίδραση του σώματος και το «μπλοκάρισμα» του μεταβολισμού. Η αλήθεια είναι ότι οι λεκτίνες υπάρχουν σε διάφορα τρόφιμα, όμως απενεργοποιούνται κατά την παρασκευή του φαγητού ενώ μάλιστα το σώμα διαθέτει προσαρμοστικούς μηχανισμούς για την επιβίωση σε ξένες προς αυτό ουσίες. Οι δίαιτες που βασίζονται σε αυτή τη θεωρία καταλήγουν στον αποκλεισμό τροφίμων και για αυτό το λόγο είναι ανεπαρκείς.

Δίαιτες πολύ χαμηλών θερμίδων, μόνο με υγρά: παρέχουν έως 800 θερμίδες την ημέρα υπό τη μορφή υγρών υποκατάστατων γευμάτων. Είναι ιδιαίτερα ελλιπείς και επικίνδυνες. Πρέπει να γίνονται μόνο υπό ιατρική επίβλεψη για συγκεκριμένες παθολογικές καταστάσεις και για μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης έχει αποδειχθεί ότι οδηγούν σε μικρή απώλεια σωματικού λίπους και σε πολύ μεγάλη απώλεια μυϊκής μάζας. Η μη κανονική σύσταση της τροφής δε δίνει τη δυνατότητα εκπαίδευσης του ατόμου σε ένα σωστό τρόπο διατροφής.

Άλλες μέθοδοι «χωρίς δίαιτα»: παθητική γυμναστική με ηλεκτρόδια που «καίνε» το λίπος σε στοχευμένα σημεία του σώματος, κρέμες αδυνατίσματος κ.ά. Η αλήθεια είναι ότι ο λιπώδης ιστός αποτελεί αποθήκη ενέργειας η οποία χρησιμοποιείται από το σώμα όταν υπάρχει ανάγκη (έλλειψη ενέργειας λόγω υποθερμιδικής δίαιτας, αυξημένες ανάγκες λόγω άσκησης). Άλλες μέθοδοι όπως ζελατίνες/ ζώνες αδυνατίσματος κατά τη διάρκεια της άσκησης ώστε να αυξάνεται η εφίδρωση είναι εκτός από ανούσιες και επικίνδυνες. Η απώλεια βάρους είναι ουσιαστικά απώλεια ιδρώτα και το βάρος επανέρχεται άμεσα με τη φυσιολογική ενυδάτωση. Αποτελούν δε επικίνδυνες τακτικές αφού η αφυδάτωση που προκαλείται μπορεί να οδηγήσει σε θερμοπληξία.

Συμπερασματικά, μια μέθοδος απώλειας βάρους πρέπει να σας υποψιάζει όταν:

• Απαιτεί την κατανάλωση συγκεκριμένων τροφίμων με «μαγικές» ιδιότητες
• Απαγορεύει την κατανάλωση συγκεκριμένων τροφίμων ή μιας ολόκληρης ομάδας τροφίμων
• Περιλαμβάνει ασυνήθιστες ποσότητες τροφίμων ή περίεργους συνδυασμούς
• Υπόσχεται γρήγορη απώλεια βάρους
• Ισχυρίζεται ότι δε χρειάζεται σωματική άσκηση

Φαίνεται ότι η προσπάθεια απώλειας βάρους με μια από τις παραπάνω ή και άλλες ανορθόδοξες μεθόδους που κυκλοφορούν σε αφθονία, μπορεί να είναι από απλώς αναποτελεσματική έως και επικίνδυνη για την υγεία.

Το βασικότερο τους μειονέκτημα είναι ότι δεν προάγεται η διατροφική αγωγή, η εκμάθηση δηλαδή του σωστού τρόπου χειρισμού της τροφής μέσα από μια ισορροπημένη και σωστά σχεδιασμένη διατροφή απώλειας βάρους.

Έτσι, το άτομο δεν καταφέρνει να αλλάξει τις κακές συνήθειες που προκάλεσαν την αύξηση του βάρους και ξαναμπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο αύξησης και μείωσής του από την αρχή, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την υγεία του. Η απόφαση λοιπόν να χάσει κανείς τα περιττά κιλά του πρέπει να συνοδεύεται από συνειδητή προσπάθεια να αλλάξει τις συνήθειές του μη προσφεύγοντας σε μαγικές και πρόσκαιρες λύσεις.

Βιβλιογραφία
Du H, Feskens E. Dietary determinants of obesity. Acta Cardiol. 2010 Aug;65(4):377-86.

Sacks FM, Bray GA, Carey VJ et al. Comparison of weight-loss diets with different compositions of fat, protein, andcarbohydrates. N Engl J Med. 2009 Feb 26;360(9):859-73.

Πηγή: nutriscience.gr

Γράφει ο Δρ. Σπυρίδων Κανελλάκης, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Συνεχώς βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις «μαγικών» τροφών. Το ένα που αδυνατίζει, το άλλο που καίει το λίπος στην κοιλιά, αυτό που προστατεύει από το σακχαρώδη διαβήτη, εκείνο που ενισχύει τη μνήμη και φυσικά αυτό που «ανορθώνει» τη σεξουαλική διάθεση.

Πολλές από αυτές τις εταιρείες που τα πουλάνε επικαλούνται και επιστημονικές μελέτες που συνήθως αποτελούνται από 1-2 μελέτες in vitro (=σε κύτταρα σε σωλήνες) ή στην καλύτερη των περιπτώσεων σε πειραματόζωα που χορηγούν μεγαδόσεις (δεκαπλάσιες αυτών που θα τολμούσε να δώσει κάποιος σε ανθρώπους). Πολύ συχνά δε, οι μελέτες αυτές είναι περίπλοκης μεθοδολογίας, αμφίβολης αξιοπιστίας, δημοσιευμένες σε χαμηλής ποιότητας επιστημονικά περιοδικά. Η επιστήμη βέβαια κάπως έτσι προχωρά, πρώτα γίνεται μια παρατήρηση, μετά κάποιες κλινικές δοκιμές σε πειραματόζωα και μετά σε ανθρώπους. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η διαδικασία απαιτεί πολύ χρόνο και πολλές μελέτες μέχρι να καταλήξουμε σε έναν ισχυρισμό για ένα τρόφιμο. Επειδή καλό είναι να είμαστε ακριβοδίκαιοι πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν και κάποιες τροφές που αποδεδειγμένα έχουν κάποιο αποτέλεσμα στην αύξηση του μεταβολισμού και στην ενίσχυση μιας προσπάθειας απώλειας βάρους που όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δράσουν από μόνες τους και φυσικά το αποτέλεσμα είναι μόνο λίγα παραπάνω γραμμάρια την εβδομάδα, πάντα στα πλαίσια μιας συνδυαστικής προσπάθειας διατροφής και άσκησης.

«Πλάνη» λοιπόν και όχι «Απάτη», διότι μπορεί όντως κάποιες από αυτές τις ουσίες να έχουν κάποιο ωφέλιμο αποτέλεσμα που αυτή τη στιγμή, για την πλειοψηφία από αυτές κανένας δεν μπορεί να το επικαλεστεί. Οι εταιρείες εκμεταλλεύονται το πάθος του σύγχρονου καταναλωτή να χάσει βάρος από το καναπέ του οπότε υπερδιαφημίζουν αυτά τα ακριβά «μαγικά» σκευάσματα κάνοντας παράνομους ισχυρισμούς «πλανεύοντας» τον καταναλωτή και θυσιάζοντας έτσι την επιστημονική ηθική στο βωμό του κέρδους.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν εκατοντάδες –ίσως και χιλιάδες- δημοσιευμένες μελέτες που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα ενός υγιεινού τρόπου ζωής, που περιλαμβάνει ποιοτική διατροφή και αυξημένη φυσική δραστηριότητα, στην απώλεια και ρύθμιση του σωματικού βάρους, βελτίωση των νοητικών λειτουργιών, αύξηση της αντοχής, διατήρηση καλής υγείας και «ανόρθωσης» της σεξουαλικής διάθεσης. Αν θέλουμε λοιπόν, να διασφαλίσουμε όλα τα παραπάνω ο πιο οικονομικός και επιστημονικά αποδεδειγμένος τρόπος, την στιγμή αυτή, είναι καλή διατροφή και αυξημένη φυσική δραστηριότητα.

Τελικά όποιος νομίζει ότι μια υπερτροφή ή κάποιο μαγικό σκεύασμα θα μπορέσει να τον αδυνατίσει από το καναπέ του χωρίς αυτός να κάνει καμιά άλλη δραστηριότητα από το να την πληρώσει «πλανάται». Η κατανόηση αυτής της τόσο απλής συνθήκης είναι η αρχή της διατροφικής αγωγής που πρέπει να συνοδεύει κάθε προσπάθεια για βελτίωση της υγείας μας.

Πηγή: nutriscience.gr