Πρέπει να αναθεωρηθούν τα διαγνωστικά κριτήρια για το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS);

Αυτό υποστηρίζουν οι συγγραφείς μιας νέας μελέτης, όπου συγκρίθηκαν τα χαρακτηριστικά των ωοθηκών των γυναικών που διαγιγνώσκονται με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών με αυτά υγιών εθελοντών. Η επικεφαλής συγγραφέας Marla Ε. Lujan, PhD, και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι η πιο ακριβής διάγνωση του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών σχετίζεται με συνολικό αριθμό ωοθυλακίων ανά ωοθήκη (FNPO) μεγαλύτερο των 26, παρά των 12 όπως προτείνεται από τα τρέχοντα διαγνωστικά κριτήρια από το 2003 στο Ρότερνταμ.

Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Human Reproduction, οι ερευνητές από το Τμήμα Επιστημών της Διατροφής, του Πανεπιστημίου Cornell της Νέας Υόρκης εξηγούν ότι από το 2003 “ένας αυξανόμενος αριθμός αναφορών έχουν εμφανιστεί που αμφισβητούν τη χρησιμότητα των απεικονιζομένων πολυκυστικών ωοθηκών ως δείκτη του συνδρόμου, ενώ αυξημένη επίπτωση πολυκυστικών ωοθηκών έχει περιγραφεί σε υγιείς γυναίκες με κανονικό κύκλο”. Επιπλέον, οι μελέτες στις οποίες οι υπερηχογραφικές εικόνες διαβάστηκαν από περισσότερους από έναν παρατηρητή, είχαν μεταβαλλόμενη αξιοπιστία.

Ως εκ τούτου, η τρέχουσα μελέτη σχεδιάστηκε για να καθοριστεί κατά πόσον οι πιο πρόσφατες τεχνολογίες μπορούν να οδηγήσουν σε πιο ακριβή και αξιόπιστο διαγνωστικό έλεγχο.

Στη μελέτη συμμετείχαν 98 γυναίκες (διάμεσης ηλικίας 28 χρόνων) που είχαν διαγνωστεί με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών με βάση τα κριτηρία της ολιγο-αμηνόρροιας και υπερανδρογοναιμίας και 70 υγιείς γυναίκες (διάμεσης ηλικίας 27 χρόνων) με κανονική έμμηνο ρύση και χωρίς υπερανδρογοναιμία.

Οι συμμετέχουσες υποβλήθηκαν σε διακολπικό υπερηχογράφημα, με την ομάδα ελέγχου τις ημέρες 2 έως 5 του κύκλου τους και την ομάδα με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών σε έναν απροσδιόριστο χρόνο. Για να μετρηθούν τα ωοθυλάκια, ένα προγραμματιζόμενο δίκτυο εμφανιζόταν πάνω από το παράθυρο προβολής, και οι παρατηρητές μετρούσαν τον αριθμό των ωοθυλακίων σε κάθε πλαίσιο του πλέγματος.

Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν ένα λειτουργικό δείκτη ανάλυσης για να αξιολογήσουν την ικανότητα του FNPO, του αριθμού ωοθυλακίων σε μία διατομή (FNPS) και τον όγκο των ωοθηκών (OV) για να γίνει διάκριση μεταξύ φυσιολογικών και ατόμων με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Όπως φάνηκε, η διαγνωστική δυνατότητα των FNPO, FNPS και OV ήταν 0,969, 0,880 και 0,873 αντίστοιχα.

Η ανάλυση FNPO έδειξε ότι το όριο των 26 ωοθυλακίων συνδύασε καλύτερα την ευαισθησία (85%) και ειδικότητα (94%) στη διάκριση μεταξύ των γυναικών με PCOS και την ομάδα ελέγχου. Με FNPS, ο καλύτερος συνδυασμός επιτεύχθηκε με 9 ωοθυλάκια, με ευαισθησία 69% και ειδικότητα 90%. Όγκος ωοθήκης μεγαλύτερος από 10 cm3 είχε ευαισθησία 81% και ειδικότητα 84%.

«Αυτή η προσέγγιση ήταν δικαιολογημένη για τον καθορισμό αναθεωρημένων ορίων για την πολυκυστική μορφολογία των ωοθηκών, δεδομένου ότι αποφεύγεται η χρήση οποιουδήποτε από τα αμφισβητούμενο κριτήρια υπερήχων έχουν προταθεί μέχρι σήμερα», εξηγούν οι συγγραφείς.

” Αν είχαν χρησιμοποιηθεί τα όρια που συνιστώνται από τα κριτήρια του Ρότερνταμ, το 60% από τις υγιείς συμμετέχουσες θα είχαν αποκλειστεί, κάτι που ενισχύει το συμπέρασμα ότι τα κριτήρια υπερήχων του Ρότερνταμ είναι ανακριβή και ότι η εφαρμογή των αναθεωρημένων κριτηρίων για τις πολυκυστικές ωοθήκες είναι επειγόντως αναγκαία υπό το φως των εξελίξεων στις τεχνολογίες απεικόνισης”.

Ο συνολικός αριθμός ωοθυλακίων ανά ωοθήκη (FNPO) έχει καλύτερη διαγνωστική διακριτική ισχύ για το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών σε σύγκριση με τις μετρήσεις σε μια ενιαία διατομή ή τον ωοθηκικό όγκο.

“Μια μέση τιμή 26 ή περισσότερων ωοθυλακίων ανά ωοθήκη είναι ένα αξιόπιστο όριο για την ανίχνευση πολυκυστικών ωοθηκών σε γυναίκες με πραγματικές εκδηλώσεις του συνδρόμου”, καταλήγουν οι ερευνητές.

Ενημέρωση: στις 10 Ιανουαρίου 2014, η Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης και Αξιολόγησης Κινδύνου (PRAC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) συνέστησε την ανάκληση/απόσυρση του Protelos για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης.

Η Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης και Αξιολόγησης Κινδύνου (PRAC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) συνέστησε περιορισμούς στη χρήση του ρανελικού στροντίου (Protelos / Osseor) για να μειωθεί ο κίνδυνος ανεπιθύμητων καρδιακών επεισοδίων σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.

Το ρανελικό στρόντιο έχει εγκριθεί στην Ευρώπη από το 2004 για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης για τη μείωση του κινδύνου για σπονδυλικά κατάγματα και κατάγματα ισχίου σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Το 2012 η ένδειξη επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει και άνδρες που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για κάταγμα. Η θεραπεία με ρανελικό στρόντιο δεν είναι εγκεκριμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε μια αξιολόγηση οφέλους-κινδύνου κλινικών μελετών που συμπεριέλαβαν περίπου 7500 ασθενείς, η PRAC διαπίστωσε αυξημένο κίνδυνο για ανεπιθύμητα καρδιακά επεισόδια, συμπεριλαμβανομένων του εμφράγματος του μυοκαρδίου (ΕΜ), σε γυναίκες που ελάμβαναν ρανελικό στρόντιο σε σύγκριση με εκείνες που έλαβαν εικονικό φάρμακο. Ωστόσο, δεν υπήρξε αύξηση του κινδύνου θανάτου.

Λόγω της ανησυχίας για άλλες σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως φλεβικής θρομβοεμβολής και σπάνιες, αλλά σοβαρές, δερματικές αντιδράσεις με το ρανελικό στρόντιο, η PRAC αποφάσισε να προχωρήσει σε μια πιο εμπεριστατωμένη αξιολόγηση του οφέλους-κινδύνου.

Εν τω μεταξύ, συνιστά τους ακόλουθους περιορισμούς:

Το ρανελικό στρόντιο πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για τη θεραπεία της σοβαρής οστεοπόρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με υψηλό κίνδυνο για κάταγμα και της σοβαρής οστεοπόρωσης σε άνδρες με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος.

Το ρανελικό στρόντιο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με τρέχουσα ή προηγούμενο ιστορικό ισχαιμικής καρδιοπάθειας (όπως στηθάγχη ή έμφραγμα του μυοκαρδίου), περιφερική αρτηριακή νόσο ή αγγειακή εγκεφαλική νόσο.

Επιπλέον, το ρανελικό στρόντιο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με υπέρταση που δεν ελέγχεται από τη θεραπεία.

Οι περιορισμοί αυτοί θα πρέπει να σταλούν στην Επιτροπή του ΕΜΑ για τα Φαρμακευτικά Προϊόντα για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP), η οποία θα εκδώσει τελική γνώμη στην επόμενη συνεδρίασή της στα τέλη Απριλίου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εκτελεστικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα εκδώσει μια τελική απόφαση.

Εν αναμονή της επιβεβαίωσης από την Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP), αυτή θα είναι η πρώτη φορά που μια εκτίμηση “ρουτίνα” οδηγεί απευθείας σε μια σύσταση για τον περιορισμό της χρήσης ενός φαρμάκου.

Οι ασθενείς που λαμβάνουν ρανελικό στρόντιο (Protelos) θα πρέπει να μιλήσουν με το γιατρό ή το φαρμακοποιό τους.

Πηγή: Medscape, Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων

Η σωματική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων των εργασιών του σπιτιού, συνδέεται με καλή ποιότητα ύπνου σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με αγγειοκινητικά συμπτώματα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας μελέτης από το Τμήμα Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, Πενσυλβάνια.

Οι ερευνητές μελέτησαν τις συνήθειες του ύπνου σε 52 γυναίκες (ηλικίας 54 έως 63 χρόνων). Οι συμμετέχουσες στη μελέτη είχαν όλα τα αγγειοκινητικά συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, όπως εξάψεις και νυχτερινή εφίδρωση, ενώ δεν έπαιρναν ούτε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης ούτε αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (αντικαταθλιπτικά φάρμακα).

Οι ερευνητές βρήκαν ότι η σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο σχετιζόταν με σημαντικά περισσότερες αυτο-αναφορές καλής ποιότητας ύπνου, ενώ και η εντονότερη ενασχόληση με το νοικοκυριό συνδέθηκε με καλύτερο ύπνο, ο οποίος συμπεριελάμβανε λιγότερες αφυπνίσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι η ενασχόληση με το νοικοκυριό σχετιζόταν με ευνοϊκότερα χαρακτηριστικά του ύπνου κυρίως μεταξύ των λευκών και μη παχύσαρκων γυναικών.

Για την εκτίμηση των επιπέδων δραστηριότητας, οι γυναίκες ρωτήθηκαν για τη συχνότητα, τη διάρκεια και την ένταση των δυο πιο συχνών δραστηριοτήτων στον ελεύθερο χρόνο τους και τους ζητήθηκε να προσδιορίσουν πόσο χρόνο δαπανούσαν για τη φροντίδα, την προετοιμασία και τον καθαρισμό μετά από τα γεύματα, και την εκτέλεση ήπιας, μέτριας ή έντονης καθαριότητας.

Προηγούμενες μελέτες έχουν εξετάσει τη σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο και όχι τις δραστηριότητες των νοικοκυριών, ενώ άλλες μελέτες που εξετάζουν τη σχέση της φυσικής δραστηριότητας με τον ύπνο δεν επικεντρώνονται στις γυναίκες με αγγειοκινητικά συμπτώματα.

“Παρά το γεγονός ότι έχουμε υποθέσει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να είναι επωφελής για τον ύπνο, είναι επίσης πιθανό ο καλύτερος ύπνος να ωθεί τις γυναίκες να είναι σωματικά περισσότερο δραστήριες,” καταλήγουν οι ερευνητές.